Zoals reeds aangekondigd heb ik van deze laatste week goed gebruik gemaakt om allerlei dingen te doen die ik graag doe: sauna-en, cultuur opsnuiven, feestje bouwen, samenzijn met vrienden, ... .
Woensdag was het dan de beurt aan mijn eerste laatste keer: Laatste keer sauna! Ik heb er net zoals die tientalle vorige keren superhard van genoten samen met mijn flatmates/vriendinnetjes (gek hé, dat ne mens geniet van te plakken van het zweet! :)).
Zo was ik helemaal uitgerust om donderdag de laatste keer te gaan 'werken'. Eigenlijk heb ik maar wat aangerommeld op de computer, mijn papieren geordend en mijn spulletjes ingepakt. Niet te hard labeur op die laatste dag hé. Wel heb ik dit alles zo traag mogelijk proberen te doen om het werkelijke moment van afscheid uit te stellen. Voor mijn collega had ik als afscheidskadootje 2 theekoppen en bijbehorende bordjes gekocht, alsook de thee die wij traditiegetrouw elke morgen en middag samen dronken. Verrast was ik toen bleek dat zij ook nog een kadootje voor mij had klaarliggen, namelijk van die wereldwinkelwenspoppetjes en houten sneeuwkristallen. Ze had me namelijk in augustus verzekerd dat ik zeker sneeuw zou zien voor ik vertrok, maar tot op heden was dat nog steeds niet het geval. Als compensatie kreeg ik dus een fijne houten variant :). Onverbiddelijk naderde het moment dat ik de kantoordeur voor de laatste keer achter me dicht moest trekken... het officieel einde van mijn eerste werkervaring (en wat voor één!).
's Avonds ben ik dan met enkele andere Erasmussers naar een concert geweest van het plaatselijk stadsorkest. Klassieke muziek dus... een hele openbaring! Het was echt geweldig! Werkelijk een onverwacht plezier voor het oor en de geest! Naderhand voelde ik me superenergiek en blijkbaar was ik hierin niet alleen. Valentina en ik besloten dus plotsklaps om halverwege de busrit uit te stappen en onze tocht naar huis te voet door te zetten. Dat heeft ongeveer een uurtje geduurd, waarbij het ook nog begon te regenen. Maar samen onder de paraplu, kon het ons niet deren... in tegendeel!
's Vrijdags was het dan mijn afscheidsfeestje. Vanaf een uur of negen druppelden de eerste gasten binnen en om half drie heb ik de laatste gasten buitengejaagd :) (lees: buitengegeeuwd). Als afscheidskadoo hadden Alina, Valentina en Serena een kadoo-zoek-opdrachten-spel voor mij in elkaar geknutseld. Ik voelde me terug even VKSJ-ertje en was in mijn nopjes! We zijn het hele gebouw/terrein afgecrosst op zoek naar de opdrachten (o.a. een Fins liedje zingen voor al die gasten hé, een liefdesverklaring afleggen, de weg vragen in het Fins, een kruiswoordpuzzel oplossen, etc.). Het jammere puntje aan de avond was dat ik de hele tijd afscheid heb moeten nemen, wetende dat ik veel van die mensen waarschijnlijk nooit meer terug zou zien...
Aangezien ik de vrijdag dus niet al te vroeg onder de lakens lag, heb ik zaterdag een beetje uitgeslapen. Vervolgens ben ik gestart met het opruimen van mijn kasten, inpakken van mijn koffer en het poetsen van mijn kamer. Ook deze keer was het ontzettend moeilijk om alles in mijn koffer te krijgen (wegens een overvloed aan souveniers :)). Bijgevolg heb ik de Finse Postti een pleziertje gedaan en een postpakketje (van 10 kg) richting Belgia gestuurd.
Jullie weten of weten niet dat Finland naast rally en floorball, icehockey als nationale sport hoog in het vaandel draagt. Laat dat nu net ongeveer de enige sport zijn die ik in Finland nog niet was gaan bezichtigen en waarvan er net zaterdag een wedstrijd in Joensuu was. Je hoort het al aankomen zeker :). Ik heb dus nog even ervan geprofiteerd om samen met mijn flat- en andere mates te gaan kijken naar dit sportspektakel. Na de wedstrijd zijn we dan gelijk de echten pinten gaan pakken (of waren het chocolademelkskes? ;)), om vervolgens niet al te laat onder de wol te kruipen. ('s Avonds komt trouwens Valentina in tranen even bij mij kloppen om me voor de zoveelste keer te vertellen dat ze niet wil dat ik vertrek... ik voel me geliefd :))
Het eerste wat ik zondagmorgen zie als ik mijn ogen opendoe zijn sneeuwvlokken! Ik spring uit mijn bed en loop naar Valentina en Alina en roep: 'Snow, snow... there is snow!'. (Degene die het nog niet wisten... ik wou heeeeel erg graag sneeuw zien in Finland) Ze antwoorden dat dit hèt afscheidskadootje van Finland voor mij moet zijn. Ik was echt superblij met dat mooi wit tapijt buiten (een kinderhand is rap gevuld zekers :)). Mijn dag kon eigenlijk al niet meer stuk! Nadat we een theetje hadden gedronken en ons hadden aangekleed, zijn we buiten in de sneeuw gaan 'spelen'. Er lag nog te weinig sneeuw om een sneeuwman of sneeuwengel te maken, maar er was genoeg sneeuw om sneeuwballetjes te maken en naar elkaar te gooien. (In feite was ik het die voornamelijk gooide, want zij vonden het te koud zonder handschoenen. Tja...)
Vervolgens zijn we gaan brunchen bij Serena en Sara. Mijn twee tutors en Franziska kwamen ook nog om afscheid te nemen. Daar zijn we eigenlijk praktisch de hele middag blijven plakken. 's Avonds hebben we ons dan verplaatst en hebben we er in onze flat nog een gezellige avond van gemaakt. We hebben pannekoeken gebakken, liedjes gezongen, 'fotoshoot' gehouden met als hulpstukken 2 föhnen :), ... en vooral veel gebabbeld en gelachen! Toen uiteindelijk alleen nog de drie Verkottie 46 bewoonsters (Alina, Valentina en ik dus) overbleven, hebben we samen nog gedanst op 'ons' Erasmusliedje, misschien wel 5 of 10 keer achter elkaar... om daarna na een grote knuffel voor de allerallerlaatste keer in mijn Fins kamertje te slapen.
Maandagmorgen was het dan zover: mijn vertrek... Serena, Sara, Alina en Valentina brachten me naar de bus die me naar het vliegtuig zou vervoeren. Eerst nog even langs het coffeehouse voor een ontbijtje en vervolgens naar de bushalte. Ik heb hen daar elk als afscheidskadootje een herinneringenboekje gegeven met fototjes en leuke anekdotes van onze Erasmustijd in Joensuu. Ze mochten het wel pas openen als ik weg was. Enkele kussen, knuffels en vluchtige laatste boodschappen later zat al ik in de bus richting vliegveld en niet veel later mocht ik mij vastgespen in de vliegtuigstoel. 'The captain and his crew wish you a pleasant flight'. Vreemd gevoel. Mijn voeten nog even op Finse bodem, maar mijn hoofd zat al in de wolken... Te mijmeren over de voorbije maanden en te dromen over volgende avonturen...
Näkemiin Suomi,
Sanne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten